Κοζάνη 4-3-1994
Ο αθλητισμός αποτελούσε πάντα μια κορυφαία εκδήλωση μέσα στο σύνολο των δραστηριοτήτων του ανθρώπου. Μαζί με τις τέχνες, συνιστά την έκφραση του πολιτισμού-κουλτούρας μιας κοινωνίας. Η κοινωνία από την άλλη, εκφράζεται κατά πλειοψηφία μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού, την πολιτική ηγεσία.
‘’Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει’’ λέει κάποιο λαϊκό τραγούδι και σίγουρα κρύβει μια βαθιά αλήθεια: ότι ο έρωτας καθώς πηγάζει μέσα από την ίδια την ανθρώπινη φύση, εξακολουθεί να μένει ανεπηρέαστος από τις μεταβολές του πολιτικούθ γίγνεσθαι μιας κοινωνίας.
Θα ήταν πολύ ενθαρρυντικό αν οι πολιτικές μεταβολές, άφηναν ανεπηρέαστους και άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής, όπως την παιδεία και τον αθλητισμό - στο κείμενο θεωρούμε τις δύο έννοιες παιδεία και αθλητισμό πολύ σχετικές μεταξύ τους.
Το ζητούμενο είναι να δούμε κατά πόσο η παιδεία και ο αθλητισμός αποτελούν φύση του ανθρώπου, οπότε θα ανακαλύψουμε την ανάγκη αποδέσμευσης αυτών των εννοιών από τις ποικίλες και συχνά αντικρουόμενες εκφράσεις της πολιτικής ζωής.
Ο αθλητισμός είναι φύση του ανθρώπου, αφού περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης στο σύνολό της, όπως βούληση, σκέψη, κίνηση, εκτέλεση, πραγματοποίηση, επίτευξη σκοπού και σε ανώτερο επίπεδο συναγωνισμό. Αθλητισμός και παιδεία πάνε μαζί, αφού μια σωστή παιδεία, καλλιεργεί όλα τα στοιχεία που συν-αποτελούν την έννοια του αθλητισμού.
Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να αμφισβητήσει την αρχαία Ελληνική Παιδεία όπου το αθλητικό - Ολυμπιακό πνεύμα ολοκληρωνόταν μέσα από το ‘’νους υγιής εν σώματι υγιή’’, το ‘’ευ αγωνίζεσθαι’’ και το καθολικό ‘’παν μέτρον άριστον’’!
Ως έλληνες πολίτες κουβαλάμε μια ανεκτίμητη αθλητική κληρονομιά, που δεν αφορά απλά σε επι μέρους αθλητικά επιτεύγματα αλλά στην ουσία της φύσης του αθλητισμού.
Ο αθλητισμός ως ιδέα αναπτύχθηκε και μεγαλούργησε στην Αρχαία Ελλάδα και μια πνευματική κληρονομιά δεν αλλάζει ποτέ κληρονόμους.
Είναι κρίμα όμως αυτή η τεράστια κληρονομιά να μην αξιοποιείται προς όφελος του λαού και ειδικότερα της νεολαίας, αλλά να γίνεται ο αθλητισμός αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Ο αθλητισμός δεν χρειάζεται την πολιτική παρέμβαση. Αντίθετα η πολιτική έχει πολλά να διδαχθεί από το ήθος και το πνεύμα που προτείνει ο αθλητισμός στην υγιή του μορφή. Αν θέλει η πολιτική να κάνει κάτι για τον αθλητισμό, αυτό είναι να μην ενστερνιστεί τα αδιέξοδα σύγχρονα μοντέλα εμπορευματοποίησης του αθλητικού ιδεώδους και να ρίξει βαρύτητα στην αθλητική παιδεία.
Επιτέλους ας μην είμαστε ανακόλουθοι των προγόνων μας.
Κοζάνη 4 - 3 - 1994
Πέτρος Α. Νάτσης
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Ο αθλητισμός αποτελούσε πάντα μια κορυφαία εκδήλωση μέσα στο σύνολο των δραστηριοτήτων του ανθρώπου. Μαζί με τις τέχνες, συνιστά την έκφραση του πολιτισμού-κουλτούρας μιας κοινωνίας. Η κοινωνία από την άλλη, εκφράζεται κατά πλειοψηφία μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού, την πολιτική ηγεσία.
‘’Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει’’ λέει κάποιο λαϊκό τραγούδι και σίγουρα κρύβει μια βαθιά αλήθεια: ότι ο έρωτας καθώς πηγάζει μέσα από την ίδια την ανθρώπινη φύση, εξακολουθεί να μένει ανεπηρέαστος από τις μεταβολές του πολιτικούθ γίγνεσθαι μιας κοινωνίας.
Θα ήταν πολύ ενθαρρυντικό αν οι πολιτικές μεταβολές, άφηναν ανεπηρέαστους και άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής, όπως την παιδεία και τον αθλητισμό - στο κείμενο θεωρούμε τις δύο έννοιες παιδεία και αθλητισμό πολύ σχετικές μεταξύ τους.
Το ζητούμενο είναι να δούμε κατά πόσο η παιδεία και ο αθλητισμός αποτελούν φύση του ανθρώπου, οπότε θα ανακαλύψουμε την ανάγκη αποδέσμευσης αυτών των εννοιών από τις ποικίλες και συχνά αντικρουόμενες εκφράσεις της πολιτικής ζωής.
Ο αθλητισμός είναι φύση του ανθρώπου, αφού περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης στο σύνολό της, όπως βούληση, σκέψη, κίνηση, εκτέλεση, πραγματοποίηση, επίτευξη σκοπού και σε ανώτερο επίπεδο συναγωνισμό. Αθλητισμός και παιδεία πάνε μαζί, αφού μια σωστή παιδεία, καλλιεργεί όλα τα στοιχεία που συν-αποτελούν την έννοια του αθλητισμού.
Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να αμφισβητήσει την αρχαία Ελληνική Παιδεία όπου το αθλητικό - Ολυμπιακό πνεύμα ολοκληρωνόταν μέσα από το ‘’νους υγιής εν σώματι υγιή’’, το ‘’ευ αγωνίζεσθαι’’ και το καθολικό ‘’παν μέτρον άριστον’’!
Ως έλληνες πολίτες κουβαλάμε μια ανεκτίμητη αθλητική κληρονομιά, που δεν αφορά απλά σε επι μέρους αθλητικά επιτεύγματα αλλά στην ουσία της φύσης του αθλητισμού.
Ο αθλητισμός ως ιδέα αναπτύχθηκε και μεγαλούργησε στην Αρχαία Ελλάδα και μια πνευματική κληρονομιά δεν αλλάζει ποτέ κληρονόμους.
Είναι κρίμα όμως αυτή η τεράστια κληρονομιά να μην αξιοποιείται προς όφελος του λαού και ειδικότερα της νεολαίας, αλλά να γίνεται ο αθλητισμός αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Ο αθλητισμός δεν χρειάζεται την πολιτική παρέμβαση. Αντίθετα η πολιτική έχει πολλά να διδαχθεί από το ήθος και το πνεύμα που προτείνει ο αθλητισμός στην υγιή του μορφή. Αν θέλει η πολιτική να κάνει κάτι για τον αθλητισμό, αυτό είναι να μην ενστερνιστεί τα αδιέξοδα σύγχρονα μοντέλα εμπορευματοποίησης του αθλητικού ιδεώδους και να ρίξει βαρύτητα στην αθλητική παιδεία.
Επιτέλους ας μην είμαστε ανακόλουθοι των προγόνων μας.
Κοζάνη 4 - 3 - 1994
Πέτρος Α. Νάτσης
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου