Κάποιος είπε γι’ αυτόν ότι κάνει τη διαφορά. Το ερώτημα είναι προς τα πού; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω; Αλλά τι σημαίνει πάνω και κάτω; Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Το ζητούμενο είναι η κοινωνική προσαρμογή, ή κοινωνική καταξίωση ή υπέρβαση απ’ αυτήν;
Ο κύριος ήσυχος κουβαλά μέσα του την αμφιβολία. Δεν είναι εύκολο να τον καταλάβεις. Αυτό δε σημαίνει κάποια αδυναμία. Αν δεν «πιάνεις» τον κύριο ήσυχο είναι μάλλον γιατί αυτός πετά, ενώ εσύ είσαι γήινος. Αυτός πετά μόνος του, έντομο ή πουλί δεν έχει σημασία. Απλά το πουλί διανύει μεγαλύτερες αποστάσεις, και το έντομο εύκολα το σκοτώνεις. Ο συμπαθητικός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει τη λύση στο ποιος προϋπήρχε, η κότα ή το αβγό, κουβαλά πάνω του ένα ζεστό χαμόγελο ή μια βαθιά μελαγχολία. Κοινωνική καταξίωση ή κοινωνική ανασφάλεια αποτελούν τα στάνταρντς και το δίπολο μέσα σ’ ένα ψυχόδραμα. Μοναξιά κι ελευθερία. Φυγή κι απομόνωση. Μέσα στα λίγα κρύβονται τα πολλά, γι’ αυτό έχει νόημα «η μιας ώρας ελεύθερη ζωή». «Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι» γιατί «έν οίδα ότι ουδέν οίδα». Απλά, λίγοι τα αναμετρώνται με την αλήθεια.
Ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται; Που βρίσκεται η πηγή της αγάπης; Ποιος είναι ο Δημιουργός και ποιο το κτίσμα; Τι είναι Άγιος και τι αμαρτωλός; Πόσο είναι κοντά η κατανόηση στην επιείκεια; Μήπως ακόμα και το μίσος καταλήγει τελικά στην αγάπη;
Ο κύριος ήσυχος μοιάζει με τον άνθρωπο της βροχής. Έναν συμπαθητικό κυριούλη. Κάτι ανάμεσα σε τρελό και παιδί. Που αν ανοίξει το στόμα του και μιλήσει, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Τι λέει ρε ο μπαγάσας;
Πένας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου