Βιώνουμε μια περίοδο στην οποία καλούμαστε να ξεδιαλύνουμε, σε ατομικό επίπεδο, πολλά μέχρι τώρα, «αυτονόητα» και να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι σε θεσμούς, αξίες, έννοιες, σύμβολα κ.ά., που είτε από βαρεμάρα ή από βολεμάρα, δεν μας απασχόλησαν ιδιαίτερα σοβαρά μέχρι τώρα. Καλούμαστε για παράδειγμα να δούμε αν και σε ποιο βαθμό, είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί και έλληνες, ευρωπαίοι και έλληνες; ή και τα τρία μαζί; Ταυτόχρονα, αν μέχρι τώρα δεν το κάναμε, καλούμαστε να βρούμε αν τα αναγραφόμενα, όσον αφορά το θρήσκευμα, στην αστυνομική μας ταυτότητα, συμφωνούν με την πραγματική ταυτότητα. Κατά πόσο λοιπόν είμαστε έλληνες, κατά πόσο χριστιανοί ορθόδοξοι, κατά πόσο ευρωπαίοι και κατά πόσο όλα αυτά μαζί. Είναι δύσκολο φυσικά να μπορέσει κανείς να αναλύσει τον έλληνα, τον ορθόδοξο και τον ευρωπαίο σε ένα μικρό άρθρο, εντούτοις με ένα τρόπο μάλλον ερωτηματικό μπορούμε να εξετάσουμε αν και κατά πόσο οι τρεις αυτοί όροι ταιριάζουν στον καθένα από εμάς.
Έχουμε δυστυχώς μάθει να κρίνουμε την ελληνικότητα, τη φιλοπατρία, την παλικαριά μόνο μέσα από την ανάκληση της ιστορίας, που σε ότι αφορά την Ελλάδα είναι γεμάτη από ηρωικές στιγμές. Για τις εποχές που ζούμε όμως ίσως θα έπρεπε να ορίσουμε και το νόημα της ελληνικότητας κάποιου σε καιρό ειρήνης. Τότε ίσως θα μπορούμε να αναρωτηθούμε, πόσο είναι έλληνας αυτός που έχει τη δουλειά του για προσωπική του μόνο ωφέλεια, αγνοώντας την πραγματική σημασία της στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο – στην προκειμένη περίπτωση την Ελλάδα, ως δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, ως επαγγελματίας, ως δάσκαλος, ως γιατρός, ως δικηγόρος, ως πολιτικός κοκ.; Πόσο είναι ορθόδοξος χριστιανός αυτός που επισκέπτεται την εκκλησία μόνο από ανάγκη (κοινωνικές εκδηλώσεις, μυστήρια κλπ.) και αυτό για να αποκομίσει μόνο κοσμικά οφέλη και όχι πνευματική δωρεά; Πόσο είναι ευρωπαίος αυτός που καπηλεύεται ευρωπαϊκά κονδύλια για ίδιον όφελος;
Τώρα ας εξετάζουμε τους συνδυασμούς:
Είναι έλληνας ορθόδοξος αυτός που αγνοεί ότι η σταθερή δύναμη που κράτησε όρθιο το έθνος ήταν η ορθοδοξία; Είναι έλληνας ορθόδοξος αυτός που αγνοεί την προσφορά της ορθοδοξίας στην Ευρώπη;
Είναι έλληνας ευρωπαίος αυτός που δέχεται μονάχα την οικονομική Ευρώπη, σαν σανίδα σωτηρίας στην όχι και τόσο υπερήφανη ‘’νεοελληνική του πρακτική;’’ Είναι έλληνας ευρωπαίος (επιστήμονας, πολιτικός, επιχειρηματίας κλπ.) αυτός που αρπάζει κάθε ευκαιρία αισχοκέρδιας (ευρωπαϊκά κονδύλια, δάνεια, επενδύσεις) σε βάρος της Ευρώπης και υπέρ της μίζερής του νεοελληνικής υποκουλτούρας; Είναι έλληνας ευρωπαίος αυτός που κάθε φορά που όταν βλέπει τη διείσδυση των τεχνολογιών της Ευρώπης στην Ελλάδα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει την καρέκλα του (με χίλια δυο πολιτικά τερτίπια) και να μη φανεί η πραγματική του αδυναμία μπροστά στους τόσους νεολαίους, που στο όνομα της προόδου, τη δικαιούνται;
Είναι ορθόδοξος ευρωπαίος αυτός που αγνοώντας το ρόλο της ορθοδοξίας στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη κλείνεται στο καβούκι της μονοτονίας φοβούμενος μια πιθανή σύγκρουση με την ελλιπή πνευματικά δύση;
Πόσο έλληνας, ορθόδοξος, ευρωπαίος είναι αλήθεια καθένας από αυτούς που έχουν ελληνική ορθόδοξη ταυτότητα και κινδυνεύουν να πάρουν μια περισσότερο ευρωπαϊκή και λιγότερο ελληνική αστυνομική ταυτότητα;
Κοζάνη Ιούνιος 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου